Nederlandse Kring van Beeldhouwers

Beeldhouwers in coronatijd

Gegevens

Gemaakt op donderdag 13 augustus 2020 12:29

We leven in de ongekende en onwerkelijke coronatijd. Ook voor de leden van de Kring staat alles op z’n kop. We exposeren niet, gaan niet naar tentoonstellingen en verdienen geen cent! Toch werken we gewoon door, het enorme voordeel van het kunstenaarschap! 

 

Onze leden is gevraagd een impressie te geven van hun beeldhouwersleven in deze coronaweken.

Lees en bekijk hier belevenissen van deze tijd.

4 juni. Linda Verkaaik
Aanraken

Mijn beeld is gemaakt voor Bartimeus, het blinden, slechtziende instituut.

Vorig jaar 15 mei had het aan de wand van een nieuw zorghuis te Ermelo zullen hangen, maar de wand bleek toch niet geschikt.

Er is gezocht naar een andere lokatie en gevonden aan de nieuwbouw van het medische centrum van Bartimeus in Doorn.

Nu in deze tijd krijgt het Handen beeld wel een heel mooie nieuwe laag erbij, nu het aanraken niet meer aan de orde is 

 

-handen die overgaan in vogels.

 

uitgespreid als een zwerm over de gehele wand...toch de link naar de ‘klimwand’.

 

De handen voor de hulp bij slechtzienden,

 

Maar ook de handen van de tast van de slechtzienden zelf

 

Handen die overgaan in vogels, vleugels: de link naar het andere beeld in Doorn, waar de vleugels de handen verbeelden.

 

En de link naar de tuin. de handen om te tuinieren en de vogels aldaar.

 

De link naar het vervliegen van de tijd...uiteindelijk ‘vliegen we allemaal op weg naar...’

 

Het glinsteren van het aluminium, en de reflectie van de acrylaat handen, zal voor mensen die niet 100% blind zijn net iets opleveren.

 

---

 

 

15 mei. Raymond Hirs

Essentie 

Coronatijd:  Collage Covid19 V14  Back to the essentials 2020

---

13 mei. Petra Boshart 
Coronatijd

Vers van de pers

---

13 mei. Henny van der Meer 
Concentratie 

Dit is het werk wat ik net af heb

 

gemaakt in rustige concentratie.

 

 

 

Het materiaal is staal

 

ZT

 

h. 115 x br. 75 x d. 12 cm

 

 

 

 

---

 

 

11 mei. Marcel van Zijp
Vrijheid

 

Eind vorige maand leverde ik de plaquette af bij foundation LAD/ Land Art Delft die ik in opdracht maakte ter gelegenheid van 75 jaar Vrijheid.

Aanvankelijk was het de bedoeling deze te plaatsen bij de sculptuur/installatie van Ohno Kouji .

 

Door het nu reeds bekende covid-19 zal de onthulling van het werk nu op later tijdstip plaatsvinden: in augustus/september, dan is het precies 75 jaar geleden dat de capitulatie door Japan een einde maakte aan de 2e wereld oorlog.

 

Verder is er in de galerie van het LAD op dit moment een tentoonstelling te zien met klein werk van mij.

 

Deze tentoonstelling is vooralsnog alleen digitaal te zien op you tube https://www.youtube.com/watch?v=cUGXp-87yOw&fbclid=IwAR1nFtdncFuTDhERxJRp73wWJhu3loXjIq. Er wordt gekeken naar de mogelijkheid of deze ook open te stellen via een tijdslot.

 

De beeldenroute in het buitengebied van het LAD zijn het hele jaar vrij toegankelijk te zien, evenals die in de Hortus Oculus (belevingstuin voor blinden en slechtzienden. Op beide sites zijn er sculpturen van mij te zien.

---

9 mei. Babette Degraeve
Verlangen

"je t’embrasse", vrolijke en onvoorwaardelijke liefde en geborgenheid, knuffelen en elkaar gaarne zien. Kom hier dat ik u kus.

 

---

15 april. Cissy van der Wel
Licht
Net gereed.












Titel: Where the light is

 

---

14 april. Gonda van der Zwaag
Naar huis
Van der Zwaag maakte dit beeld net met Pasen af.

  

 

 

 

Naam: CARRY ME HOME

Materiaal:        Gemengd  
Afmeting:     93 cm hoog

---

 

 

13 april. Yke Prins
Toeschouwers 

Ik stond naar ze te kijken. Die macabere, wonderlijke en vervreemdende aardwezens van Germaine Richier. Mooi ruim opgesteld in de zonovergoten grote zaal van Beelden aan Zee. ‘Orkaan’ en ‘Storm’, onheilspellende figuren die uit een moeras op lijken te doemen om ons te waarschuwen of te verontrusten. Kijk je beter dan zie je plantaardige afdrukken of gekraste tekeningen in de huid. Andere beelden zitten te spelen met de ruimte, met hun stakerige lijven en knokkige handen. Half plantaardig, half menselijk zitten zij in de meest vreemde houdingen. Terwijl ik sta te genieten van de aanwezigheid van de beelden, die hun eigen universum om zich heen hebben gaat mijn telefoon. Het Kunstmuseum sluit per direct, morgen hoef ik niet te werken. Vlak daarna sluiten alle musea, ook Beelden aan Zee een dag voor de opening van deze tentoonstelling.

Wat is kunst zonder toeschouwers? Die is niet. 

Ik stel mij Beelden aan Zee nu voor. Het zonlicht valt overvloedig door de grote terras ramen, werpt plagend zeelicht door de dakramen en in dat licht is het oeuvre van Germaine Richier voor eeuwig aan zichzelf overgeleverd. ‘Orkaan’ en ‘Storm’ lopen hun route door de zaal tot ze tegen de muur aanbotsen, draaien zich en lopen weer een route terug. De takachtige vingers van vele figuren zijn wonderlijke spelletjes aan het spelen met hun touwtjes. Zonder gezicht ontstaat hun waarneming hun waarneming van de ruimte door hun touwen heen en weer te gooien; omhoog, omlaag en weer tussen de het lichaam gespannen. Een ‘vleerbladmuis‘ vliegt rond en gebruikt zijn sonor. Zo bewegen zij, half mens, half uit de aarde gerezen met modder en plantaardige resten klevend aan hun huid. 

De opstelling was heel mooi toen ik als enige de tentoonstelling nog zag, vlak voor de geplande opening. Nu heerst er de stilte. Als de deuren weer geopend worden weten wij niet wat we terug zullen vinden. Zal alles nog hetzelfde zijn? Zullen wij nog op dezelfde manier kijken?Als het publiek de werken weer leven gaat geven door te kijken, te voelen, er omheen te bewegen en te interpreteren, wat zullen zij zien?

Ik stel me elke nacht voor wat er gaande is in die museumzaal. De beelden hebben bizarre gedaantes ik zie ze rondlopen, kruipen, vliegen. Ze nemen steeds andere plekken in, staan te giechelen op de groene sokkels voordat ze eraf springen. Ze klauteren op de ijzeren balken van de dakconstructie met hun lange armen. ‘Orkaan’ en ‘Storm’ vervolgen onverstoordbaar hun gang voorwaarts. Het museum is gelukkig dicht dus ze kunnen niet de stad intrekken. Maar als dat mogelijk zou zijn zouden ze zich vermengen met onze onrust. Zich in onze hoofden zetten en daar plekken in gaan nemen zoals dat bij mij gebeurt. Want iets in het werk van Germaine Richier past naadloos bij deze Corona crisis. Dat wij niet losstaan van de natuur en dat de natuur in ons zich manifesteert en dat wij niet zoveel grip hebben als wij zouden willen als mens. ‘Orkaan’ raast rond over de wereld en ‘Storm’ code rood over Den Haag maar in Beelden in Zee is het stil. Of toch niet……………..

De expositie van Germaine Richier in Beelden aan Zee is tot en met 7 juni………………..verlengd……  

---

13 april. Catharina van de Ven
BOX HUG BYE

Dit object hing vorig jaar in Museum De Fundatie in Zwolle tijdens de Europa zomerexpositie. Het werk verbeeldt de open grenzen, het contact tussen (jonge) mensen onderling, de begroeting.

---

13 april. Marina van der Kooi 
Composities aan de wand

Van der Kooi ontwierp een tegel van 15 bij 15 cm en maakte daarvan gietsels in beton, cement, en gietklei.

 12 april. Wim Bakker

Genesis revisited